Το ιστορικό μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τορνικίου θα μετακινηθεί κατά 140 μέτρα σε μια πλαγιά με κλίση 25%, προκειμένου να διασωθεί από τον κατακλυσμό των νερών της τρίτης τεχνητής λίμνης του Αλιάκμονα...
Το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 850.000 ευρώ, εκτελεί η ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, με την επίβλεψη του αρχιτέκτονα - μηχανικού Δημήτρη Κορρέ. «Το μνημείο είναι στον αέρα και ολοκληρώνονται οι δοκιμές για να γίνουν διορθώσεις στο σύστημα μεταφοράς. Πιστεύω ότι σε μια-δυο μέρες θα αρχίσει η ανάβαση του διώροφου καθολικού της μονής, ενώ στη συνέχεια θα γίνει η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου...
Αυτό καθαυτό το μνημείο είναι ελαφρύ, ζυγίζει περίπου 260 τόνους, ωστόσο έχει ένα εξαιρετικά μεγάλο ιστορικό και καλλιτεχνικό βάρος, με τις μοναδικές αγιογραφίες που φέρει στο εσωτερικό του», είπε στο «Εθνος» ο κ. Κορρές.
Το μέρος όπου βρίσκεται σήμερα η Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τορνικίου θα είναι το βαθύτερο σημείο του πυθμένα της τεχνητής λίμνης, που θα δημιουργηθεί μετά από παρεμβάσεις στο φράγμα του Ιλαρίωνα. Η διάσωση της Μονής Τορνικίου, μαζί με την προστασία και ανάδειξη της σκήτης του Οσίου Νικάνορος στο παρακείμενο μοναστήρι της Ζάβορδας στα Γρεβενά, είναι δύο πολύ σημαντικά έργα που ανέλαβε η ΔΕΗ στο φράγμα του Ιλαρίωνα.
Σύμφωνα με τον κ. Κορρέ, πάνω στη μονή τοποθετήθηκαν ειδικά υδραυλικά έμβολα, τα οποία θα την κινούν πάνω στις ράγες, αργά και σταθερά. Κάθε έξι μέτρα το βαγόνι θα σταματά, οι ράγες που θα μένουν πίσω θα ξηλώνονται και θα μεταφέρονται μπροστά για να συνεχίζεται η μετακίνηση του μνημείου.
Η κλίση του εδάφους είναι μεγάλη και καθιστά δύσκολη τη μετακίνηση, καθώς η παραμικρή καθίζηση θα μπορούσε να προξενήσει ζημιές. Αρχικά θα τοποθετηθεί στη νέα του θέση το καθολικό της μονής, ενώ οι υπόλοιπες κτιριακές υποδομές θα αποσυναρμολογηθούν, θα μεταφερθούν και θα μονταριστούν επιτόπου στην κορυφή του λόφου.
Η μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τορνικίου χρονολογείται στον 12ο αιώνα, διαθέτει εξαιρετικές τοιχογραφίες από το 1481 και το 1730 και συνδέεται με την οικογένεια των Τορνικίων. Σημειώνεται πως το μοναστήρι δεν κατοικείται πλέον από μοναχούς, χωρίς αυτό να μειώνει την ιστορική του αξία και εκτιμάται ότι στο άμεσο μέλλον θα είναι και πάλι επισκέψιμο.
